Η υψηλή και απτή αληθοφάνεια των συνθέσεων του Σωτήρη Σόρογκα, η αμεσότητα και η αψεγάδιαστη εκτέλεση των θεμάτων του είναι εντυπωσιακή. Ο Σόρογκας επικεντρώνεται στη λιτή και αποσπασματική απεικόνιση του πραγματικού. Μέσα από την ισχυρή εντύπωση του συγκεκριμένου προχωράει σε μια διαφορετική αντίληψη θέασης που ανατρέπει τις ρεαλιστικές συμβάσεις. Η οικεία αρχικά εντύπωση γρήγορα υποχωρεί, δίνοντας τη θέση της σε μια διφο-ρούμενη προσέγγιση του κόσμου με πολλαπλές αναγνώσεις και συνδηλώσεις. Οι παράμετροι του χρόνου και της μνήμης, οι έννοιες της φθοράς και της απώλειας διαδραματίζουν πρωτα-γωνιστικό ρόλο στη ζωγραφική του, μια ζωγραφική όπου το υλικό και το άυλο, ο λόγος και η σιωπή, οι μορφές και το φως οργανώνουν έναν διαλεκτικό, ενορατικό σχήμα σύλληψης του κόσμου.
Στις συνθέσεις του Γιάννη Καστρίτση, η φύση αποδίδεται με ενάργεια, εξπρεσιονιστική ένταση και χειρονομιακή γραφή σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Σχεδιάζει με χρώμα, χωρίς περιττές λεπτομέρειες· η πινελιά του ελεύθερη, πληθωρική και σίγουρη, δημιουργεί χώρο και ρυθμό που μεταδίδεται σε ολόκληρη τη ζωγραφική επιφάνεια. Με συγκινησιακή φόρτιση, αποκαλύπτει και μεταγράφει αυτό που βρίσκεται κρυμμένο σε έργα που αποπνέουν ξεχωριστή ευαισθησία. Οι εικόνες του αντανακλούν έναν ιδιαίτερο ψυχισμό, έναν εντελώς προσωπικό και εσωτερικό τρόπο βίωσης των καταστάσεων, δίνουν την αίσθηση ότι πηγάζουν από το υποσυνείδητο, μεταπλάθουν τα ερεθίσματα και τις μνήμες του τοπίου σε πλαστικά επεισόδια που αν και αφίστανται της οπτικής πραγματικότητας, συγχρόνως την εμπεριέχουν..
Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός της Τέχνης
