Αυτή η ζωγραφική χειρονομία με ροές και σπαρμούς χρώματος, που δεν αφηγείται ό,τι ονομάζουμε πραγματικό κι ούτε περιγράφει εντυπώσεις, μοιάζει να μεταγλωττίζει χωρίς διερμηνεία τα μυστικά σήματα του Αιγαίου.
Φαίνεται να ομολογεί την αίσθηση του φωτός, ανάμεσα στο μπλε της θάλασσας και το μπλε του ουρανού, καλοκαιρινή ώρα με άπλετο φως.
Κι ακόμη, μιλάει για το φύσημα του ανέμου που μεταφέρει ήχους μουσικούς και λόγια (ομιλίες), που καθώς ταξιδεύουν γίνονται μουρμουρητό.
Κάπως έτσι καταγράφεται με χρωματικά πετάγματα η εποπτεία της στιγμής (l’ intuitiondel’ instant), αποδίδοντας το πνεύμα του τόπου, την αύρα του, τη διάχυτη ταυτότητά του κι ό,τι διαφαίνεται ή αναδύεται ως χαρακτηριστικό του στοιχείο, κρυπτογραφώντας τον κώδικα του Αιγαίου.
Θάλεια Στεφανίδου
Ιστορικός Τέχνης-curator
