Ο έρωτας είναι η κυρίαρχη, πρωτογενής δύναμη της ζωής που καλεί τον άνθρωπο σε σχέση με τον άνθρωπο, τον κόσμο και τον Θεό. Τον κινητοποιεί μέσα από τη σχέση να ανοιχτεί, να προσφέρει και να προσφερθεί κι έτσι να εξελιχθεί σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης του: το σωματικό, το ψυχικό και το πνευματικό. Τα καταφύγια έρωτος είναι οι τόποι που ο έρωτας συμβαίνει, εκεί που ο άνθρωπος συναλλάσσεται μυστικά. Τόποι συνάντησης, συνεύρεσης, περισυλλογής. Αλλά και τόποι πάνω απ’ όλα ζωγραφικής. Γιατί κι η ίδια η ζωγραφική όταν συμβαίνει είναι ένα καταφύγιο έρωτα. Τα έργα που παρουσιάζονται σ’ αυτή την ζωγραφική ενότητα έχουν δημιουργηθεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους αλλά διαπνέονται από μια κοινή ερωτική διάθεση. Το τοπίο δεν είναι παρά η απεικόνιση ενός βλέμματος, μιας σχέσης ερωτικής. Κάτω από τα γεμάτα με καρπούς δέντρα, σε μικρά χωριά και χωράφια και φωτισμένα από τον έρωτα δωμάτια, παραλίες, αυλές, καφενεία και διαδρομές, ο έρωτας δημιουργεί ζωγραφικά τον δικό του, μοναδικό κάθε φορά τόπο συνάντησης.
22 Ιουλίου -16 Αυγούστου 2016
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Συνάντηση με τον Παπαλουκά στο Όρος, 2016, 70Χ70εκ., ακρυλικά σε καμβά
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Ξαπλώστρα, 2016, 80Χ80 εκ., ακρυλικά σε καμβά
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Με τον εαυτό μου στην αυλή, 2016, 80Χ80 εκ., ακρυλικά σε καμβά
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Άσπρη ομπρέλα - σκέψεις, 2016, 30Χ60 εκ., ακρυλικά σε καμβά
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Χωριό της φραγκοσυκιάς, 2016, 100Χ100 εκ., ακρυλικά σε καμβά
Χρήστος Κεχαγιόγλου
Πραγματικότητες και ενδοχώρα (απόσπασμα κειμένου Αθηνάς Σχοινά)
Ο Χρήστος Κεχαγιόγλου χαρτογραφεί τον δικό του εικαστικό κόσμο, μέσα θαρρεί κανείς από την ασυνόρευτη αθωότητα της παιδικής ματιάς και μιας πραγματογνωστικής παραδοξότητας, που οδηγεί σε νοσταλγίες κι αινίγματα, για τα περασμένα και τα μελλούμενα, για τα υποδεικνυόμενα και τα παρελκόμενα, για τα γνωστά επίσης και τα διαρκώς αποκαλυπτόμενα. Ένα ταξίδι από την ενδοχώρα μιας προσωπικής μνήμης, στην εικαστική κάθε φορά επιφάνεια του ζωγράφου. Εσωτερική φωταύγεια, ζωντάνια και χρωμοπλαστική σπαργή σε πρωτοφανέρωτους πάντοτε σχηματισμούς. Η ασυνόρευτη αυτή αντίληψη, μέσω της οποίας διαμορφώνει ο Χρ. Κεχαγιόγλου την ποιητικής δυναμικής εικονοπλασία του, μετατρέπει το μακρινό σε κοντινό γεγονός και το οικείο σε ανοίκειο.
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1960. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα ζωγραφικής με τον Νίκο Σαχίνη, στη συνέχεια σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και τέλος έκανε μεταπτυχιακές σπουδές φιλοσοφίας της τέχνης στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι μελετώντας τις σχέσεις κινηματογράφου και ζωγραφικής.
Έχει σκηνοθετήσει δεκάδες ταινίες και έργα βίντεο που παίχτηκαν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και σε άλλα σημαντικά φεστιβάλ της Ευρώπης, καθώς και σε μουσεία και αίθουσες τέχνης.
Έχει παρουσιάσει, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε 41 ατομικές και σε πάνω από εκατό ομαδικές εκθέσεις, την ζωγραφική του.
Το έργο του παρουσιάζεται σε δεκάδες βιβλία, καταλόγους, μουσικά άλμπουμ και εξώφυλλα πολλών σημαντικών εκδοτικών οίκων. Έργα του βρίσκονται σε πινακοθήκες, γκαλερί, μουσεία και μεγάλες συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού