Οι συνθέσεις του Νικόλα Μπλιάτκα και της Ειρήνης Χριστοφορίδου εμπνέονται από την Μάχη της Καλλίπολης, 100 χρόνια μετά. Ο Νικόλας Μπλιάτκας με την ενότητα NoMan’sLand, αφηγείται μικρές, ανώνυμες ιστορίες που μιλούν για τη ζωή και τον θάνατο, τη μοίρα, τις χαμένες φωνές και τις ακυρωμένες ελπίδες, επικαλείται μια βαθύτερη επικοινωνία μέσα από τη μοναξιά της θάλασσας που απλώνεται ή ενός λιβαδιού κατάφυτου με άλικες παπαρούνες, αποδίδει ένα τοπίο ιστορίας, σπαρακτικής και απάνθρωπης απουσίας, έναν “ενδιάμεσο” χώρο αδιατάρακτης και απόκοσμης σιωπής -έναν ακινητοποιημένο χώρο στο μεταίχμιο παρελθόντος-παρόντος. Οι αναφορές στο εμβληματικό ποίημα In Flanders Fields του Καναδού John McCrae επιτείνουν την ένταση της συναισθηματικής φόρτισης, την εκφραστική δύναμη και την ελεγειακή θλίψη των εικόνων του. Η παπαρούνα που καθιερώθηκε στη συλλογική συνείδηση ως το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο μνήμης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. κυριαρχεί και στις συνθέσεις της Ειρήνης Χριστοφορίδου. Το γκρίζο και το μαύρο του θανάτου και της απώλειας, της οργής και του σκοταδιού αντιπαρατίθεται στο κόκκινο της ζωής και της ανάμνησης, της ελπίδας και της συνέχειας επιδιώκοντας ένα δραματικό αποτέλεσμα, παρουσιάζοντας, ταυτόχρονα, με υπαινικτικό και σχηματικό τρόπο τις ψηφίδες ενός κόσμου σε ταραχή και έξαρση, σαν ηφαίστειο που εκρήγνυται.
Γιάννης Μπόλης Ιστορικός Τέχνης – Επιμελητής
