Η παρουσία της θάλασσας και του παράκτιου τοπίου στην τέχνη είναι αρχαιότατη. Με αφορμή την πραγματικότητα ή τη μυθολογία και άλλες φορές τη θρησκεία και την ποίηση, οι καλλιτέχνες ανέδειξαν την εικονογραφία του υγρού στοιχείου σε αυτοτελές είδος που εμπνέει, γοητεύει και προκαλεί το θαυμασμό μέχρι και σήμερα.Σύγχρονοι καλλιτέχνες ασχολούνται συχνά με το θέμα και δίνουν με τον τρόπο τους νέες εκδοχές σε ένα πολυσυζητημένο ζήτημα με συνεχή δυναμική.Ο προσανατολισμός σε ένα αχανές περιβάλλον, η λατρεία για το άγνωστο και τη δόμησή του είναι καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι καλλιτέχνες σαν κολυμβητές της δικής τους περιπέτειας.
Απο το σκοτεινό μπλέ της Μητσέλη αναδύονται φιγούρες σα σκιές μιας παλιάς ξεχασμένης μυθολογίας που ανακαλύπτει η ίδια στην ακαθόριστη φόρμα του τυχαίου.Η φιγούρα συναντάται πάλι βουτηγμένη στο νερό, ενδόμυχα αυτή τη φορά, με μια αλλόκοτη φόρτιση μεταξύ του προσώπου-ρόλου και του νερού που εξαγνίζει η τελικά κρύβει τις ιστορίες της Θεοφυλάκτου.Στη θάλασσα του Μπλιάτκα δεν υπάρχει ορίζοντας. Υπάρχει βαθύς ασημένιος χώρος που εκχυλίζει φως. Το όν του χώρου τείνει να απλουστεύεται καταλήγοντας στη φόρμα μια αποβάθρας η μιας πέτρας. Σημεία που συναντά κανείς πριν τη μετάβαση στο επέκεινα.
Ο Serhad καταγράφει εκείνη τη στιγμή που το βλέμμα αποθαρρύνεται από το απέραντο του ορίζοντά της και ψάχνει το σημείο για να υπάρξει. Πικρά ηλιοβασιλέματα σε αστικά βιομηχανοποιημένα περιβάλλοντα.Κοντά στις επιδιώξεις του βρίσκεται και ο Πάλλης αλλά με μια ποιητική καθαρότητα φωτός ακροβατώντας ανάμεσα στον έσω και έξω χώρο.Το θαλασσινό νερό και τα μικροκοσμικά τοπία του κάτω από το βλέμμα του Ζιάκκα γίνονται πλήθος. Με εστίαση στο υπόβαθρο του βυθού το πλήθος ενοποιείται με το νερό βυθίζοντας το βλέμμα ενώ στις αναγλυφοτυπίες του χειρίζεται τις έμβιες μορφές και τον εικαστικό χώρο με εξαιρετική δεξιοτεχνία.
Χρησιμοποιώντας το paper art η Αθανασοπούλου μας δίνει στροβιλίζουσες μορφές αφημένες με εμπιστοσύνη στην περιδινούμενη ευτυχία του γαλάζιου.Την ήρεμη βόλτα του σε παράκτια τοπία και οικείους χώρους καταγράφει ο Κουτρουμπής με φωτογραφική ματιά. Τα γεγονότα υπαινίσσονται και συμβαίνουν μέσω του βλέμματος. Η ανάδειξη του γαλάζιου μέσα από το σκληρό κοντράστ των λουόμενων στη ζωγραφική του Λιούκρα αποτελεί το καθεαυτό πρόβλημα που βρίσκει επιτυχώς τη λύση του. Με καθαρές ζωγραφικές αξίες οι μορφές του μετατρέπονται σε μνημεία του καιρού μας.
Νικόλας Μπλιάτκας
